Споредба со свадбената свеченост

(Лк.14:15-24) 22 Продолжувајќи да им зборува преку споредби, Исус им рече: ² „Небесното царство може да се спореди со цар кој приредува свадба за својот син. ³ Ги испраќа своите слуги да ги повикаат поканетите на свадбата, но овие не сакаат да дојдат. ⁴ Повторно испраќа други слуги да им порачаат на поканетите: ,Гозбата е приготвена, јунците и телињата се заклани, се е готово, повелете на свадбата!‘ ⁵ Меѓутоа, поканетите не сакаат да чујат, туку си заминуваат, кој на нива, кој на пазар. ⁶ Некои од нив дури ги тепаат слугите и ги убиваат. ⁷ Тогаш царот се налутува и испраќа војска да ги погуби убијците и да им го запали градот. ⁸ Потоа ги повикува своите слуги и им вели: ,Гозбата е приготвена, но поканетите не се покажаа достојни. ⁹ Тргнете сега по раскрсниците и поканете го на свадбата секого што ќе го сретнете.‘ ¹⁰ Така, слугите одат и ги доведуваат сите што ќе ги најдат, и добри и лоши. И свадбената сала се наполнува со гости.

¹¹ Тогаш влегува и царот да се сретне со гостите. Забележува еден човек кој не носи свечена облека и го прашува: ¹² ,Пријателе, зошто си дошол овде без свечена облека?‘ А тој молчи. ¹³ Тогаш царот им заповеда на слугите: ,Врзете му ги нозете и рацете и фрлете го во најдлабоката темница. Таму ќе има лелекање и чкрипење со заби!‘ ¹⁴ Зашто, иако мнозина се поканети, малцина се избрани“ - заклучи Исус.

За плаќањето данок

(Мк. 12:13-17; Лк. 20:20-26) ¹⁵ Тогаш фарисеите се повлекоа и почнаа да се договараат како да го уловат Исус да каже нешто за што ќе можат да Го обвинат. ¹⁶ Испратија кај Него некои од своите ученици и од приврзаниците на Ирод, да Го прашаат: „Учителе, познато ни е дека Ти си справедлив и дека секогаш ја зборуваш вистината за Божјиот пат, без оглед на тоа што ќе мислат луѓето, зашто не гледаш кој е кој. ¹⁷ Кажи ни, тогаш, според Тебе, право ли е да му плаќаме данок на римскиот император или не?“ ¹⁸ А Исус, знаејќи ја нивната подмолна намера, им рече: „Лицемери едни! Зошто сакате да Ми поставите стапица? Покажете ми една римска пара со која плаќате данок!“ ¹⁹ Тие му подадоа една пара, ²⁰ а Тој ги праша: „Чиј лик и име се втиснати на парава?“ ²¹ „На императорот!“ - му одговорија тие. Тогаш Исус им рече: „Дајте му го на императорот тоа што му припаѓа на императорот, а на Бога тоа што Му припаѓа на Бога!“ ²² Тие останаа вчудовидени од ваквиот одговор, па Го оставија и си заминаа.

За воскресението на мртвите

(Мк. 12:18-27; Лк. 20:27-40) ²³ Истиот ден кај Исус дојдоа некои садукеи^[a], кои тврдеа дека не постои воскресение од мртвите. Тие Му се обратија вака: ²⁴ „Учителе! Мојсеј рекол дека, доколку некој маж умре без да остави пород, неговиот брат е должен да ја земе братовата вдовица за жена и да му подигне потомство на својот починат брат. ²⁵ Кај нас живееја седум браќа. Најстариот умре без пород и му ја остави жена си на својот брат. ²⁶ Но истото се случи и со вториот и со третиот, се до седмиот. ²⁷ Најпосле умре и жената. ²⁸ Чија ќе биде жената на денот на воскресението, кога таа била мажена за сите седуммина?“

²⁹ „Вие сте во заблуда“ - им рече Исус - „бидејќи не ги познавате ниту Светото Писмо ниту Божјата сила! ³⁰ Зашто, кога луѓето ќе воскреснат, тие нема да бидат ни женети ни мажени, туку ќе бидат како ангелите на небото. ³¹ А што се однесува до воскресението на мртвите, зар не сте го прочитале тоа што ви го вели Бог:

³² ,Јас Сум Бог на Авраам, Бог на Исак и Бог на Јаков^[b]!‘

Значи, тие се живи, а не мртви, зашто Тој не е Бог на мртвите, туку на живите!“

³³ Слушајќи го ова излагање на Исус, народот беше воодушевен.

Која е најважната заповед?

(Мк. 12:28-34; Лк. 10:25-28) ³⁴ Кога фарисеите^[c] разбраа дека Исус ги замолкнал садукеите, се собраа заедно, ³⁵ и еден од нив, кој беше вероучител^[d], сакајќи да Му постави стапица, Го праша: ³⁶ „Учителе! Која е најважната заповед во Божјиот Закон?“

³⁷ Исус му одговори: „Сакај Го Господ, својот Бог, со сето срце, со сета душа и со сиот разум“. ³⁸ Тоа е првата и наедно најважната заповед. ³⁹ А втората е слична на првата, и гласи: „Сакај го својот ближен како самиот себе!“ ⁴⁰ Основата на целиот Божји Закон и целото учење на пророците, се овие две заповеди^[e].

Прашање за идентитетот на Месијата

(Мк. 12:35-37; Лк. 20:41-44) ⁴¹ Кога се насобраа поголем број фарисеи, Исус ги запраша: ⁴² „Што мислите, чиј потомок е Месијата^[f]?“ Тие Му одговорија: „Давидов!“ ⁴³ А Исус им рече: „Како тогаш Давид, поттикнат од Божјиот Дух, го нарече Месијата ,Господ‘, кога рече:

⁴⁴ ,Му рече Јахве^[g] на Мојот Господ:

седни од Мојата десна страна,

додека не ги соборам Твоите непријатели

под нозете Твои^[h]!‘

⁴⁵ Значи, ако Давид го нарече Месијата ,Господ‘, како може, тогаш, Тој да му биде потомок?“ ⁴⁶ На ова никој не можеше да Му одговори ни збор на Исус и од тој ден никој повеќе не се осмелуваше да Му поставува прашања.