யோபு 31

Tamil Bible: Easy-to-Read Version

31 “என்னைக் கவர்கின்ற ஒரு கன்னிப் பெண்ணைப் பாராதிருக்கும்படி
    என் கண்களோடு நான் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்துக்கொண்டேன்.
² சர்வ வல்லமையுள்ள தேவன் ஜனங்களுக்கு என்ன செய்கிறார்?
    உயரத்திலுள்ள பரலோகத்தின் வீட்டிலிருந்து எவ்வாறு தேவன் ஜனங்களுக்குத் திரும்பக் கொடுக்கிறார்?
³ தேவன் தொல்லையையும் அழிவையும் கெட்ட ஜனங்களுக்கு அனுப்புகிறார்.
    தவறு செய்வோர்க்கு அழிவை அனுப்புகிறார்.
⁴ நான் செய்கிற ஒவ்வொன்றையும் தேவன் அறிகிறார்.
    நான் எடுக்கும் ஒவ்வோர் அடியையும் தேவன் காண்கிறார்.

⁵ “நான் பொய்களாலான வாழ்க்கை வாழ்ந்திருந்தால்
    அல்லது நான் பொய் சொல்லவும் ஜனங்களை ஏமாற்றவும் ஓடியிருந்தால்,
⁶ அப்போது, தேவன் என்னைச் சீர்தூக்கிப் பார்ப்பதற்குத் தக்க அளவு கோலைப் பயன்படுத்தட்டும்.
    அப்போது நான் களங்கமற்றவன் என்பதை தேவன் அறிவார்!
⁷ நான் சரியான பாதைக்குப் புறம்பே நடந்தால்,
    என் கண்கள் என் இருதயத்தை தீமைக்கு நேரே நடத்தினால்,
    என் கைகளில் பாவத்தின் அழுக்குப் படிந்திருந்தால், அப்போது தேவன் அறிவார்,
⁸ அப்போது நான் நட்ட பயிர்களைப் பிறர் உண்ணட்டும்,
    என் பயிர்கள் பிடுங்கப்படட்டும்.

⁹ “நான் பெண்களிடம் காம இச்சை (மோகம்) கொண்டிருந்தால்.
    அயலானின் மனைவியோடு தகாத நெறியில் நடக்கும்படி அவன் கதவருகே காத்திருந்தால்.
¹⁰ அப்போது, எனது மனைவி மற்றொருவனின் உணவைச் சமைக்கட்டும்,
    பிற மனிதன் அவளோடு படுத்திருக்கட்டும்.
¹¹ ஏனெனில் உடலுறவால் விளையும் பாவம் அவமானத்திற்குரியது.
    அது தண்டனை பெறக்கூடியக் பாவமாகும்.
¹² பாலின உறவு சம்மந்தமான பாவம் அனைத்தையும் அழிக்கும்வரை எரியும் நெருப்பைப் போன்றது.
    நான் இதுவரைச் செய்த அனைத்தையும், எனது உடமைகள் யாவற்றையும் அது அழித்துவிடும்!

¹³ “என் அடிமைகளுக்கு என்னிடம் ஏதோ குறைபாடு ஏற்பட்டபோது
    அவர்களிடம் நியாயமாயிருக்க நான் மறுத்திருந்தால்,
¹⁴ நான் தேவனைச் சந்திக்கும்போது என்ன செய்வேன்?
    நான் செய்ததைக் குறித்து தேவன் விளக்கம் கேட்டால் நான் என்ன சொல்வேன்?
¹⁵ என் தாயின் கர்ப்பத்தில் தேவன் என்னை உண்டாக்கினார், தேவன் என் அடிமைகளையும் உண்டாக்கினார்,
    நம்முடைய தாயின் கருவில் தேவன் நமக்கு உருவம் கொடுத்தார்.

¹⁶ “நான் ஏழைகளுக்கு உதவ ஒருபோதும் மறுத்ததில்லை.
    விதவைகளுக்குத் தேவையானவற்றை நான் எப்போதும் கொடுத்தேன்.
¹⁷ நான் உணவைப் பொறுத்தமட்டில் சுய நலம் பாராட்டியதில்லை.
    நான் எப்போதும் அநாதைகளுக்கு உணவளித்தேன்.
¹⁸ தந்தையற்ற பிள்ளைகளுக்கு என் வாழ்க்கை முழுவதும், நான் ஒரு தந்தையைப் போன்றிருந்தேன்.
    என் வாழ்க்கை முழுவதும், நான் விதவைகளை ஆதரித்து வந்திருக்கிறேன்.
¹⁹ ஆடையில்லாததால் ஜனங்கள் துன்புறுவதைக் கண்டபோதும்,
    மேற்சட்டையில்லாத ஏழையைக் கண்டபோதும்,
²⁰ நான் அவர்களுக்கு எப்போதும் ஆடைகளைக் கொடுத்தேன்.
    என் ஆடுகளின் மயிரைப் பயன்படுத்தி, அவர்கள் குளிர் நீங்கச் செய்தேன். அவர்கள் தங்கள் முழு இருதயத்தோடு என்னை ஆசீர்வதித்தார்கள்.
²¹ வாயிலில் ஒரு அநாதை வந்து உதவி வேண்டி நிற்கும்போது
    நான் என் கைமுட்டியை ஒருபோதும் ஆட்டியதில்லை. ^[a]
22 நான் எப்போதேனும் அப்படிச் செய்திருந்தால், அப்போது என் கரம் தோளிலிருந்து விழுந்திருக்கும் என நான் நம்புகிறேன்!
    என் கரம் எலும்புக் குழியிலிருந்து அகற்றப்பட்டிருக்கும் என நான் நம்புகிறேன்!
²³ ஆனால் நான் அத்தகைய தீயகாரியங்கள் எதையும் செய்யவில்லை.
    நான் தேவனுடைய தண்டனைக்கு அஞ்சியிருக்கிறேன்.
    அவரது மகத்துவம் என்னை அச்சுறுத்துகிறது.

²⁴ “நான் என் செல்வங்களில் நம்பிக்கை வைத்ததில்லை.
    எனக்கு உதவுவதற்காக நான் எப்போதும் தேவனையே நம்பியிருந்தேன்.
    தூய பொன்னிடம், ‘நீயே என் நம்பிக்கை’ என்று நான் கூறியதில்லை,
²⁵ நான் செல்வந்தனாக இருந்தேன்.
    ஆனால் அது என்னைப் பெருமைக்காரனாக்கவில்லை!
நான் மிகுதியான பொருளைச் சம்பாதித்தேன்.
    ஆனால், என்னைச் சந்தோஷப்படுத்தியது அதுவல்ல!
²⁶ நான் ஒளிவிடும் சூரியனையோ, அழகிய சந்திரனையோ
    ஒருபோதும் தொழுதுகொண்டதில்லை.
²⁷ சூரியன் அல்லது சந்திரனை தொழுதுகொள்ளுமளவிற்கு
    நான் ஒருபோதும் மூடனாக இருந்ததில்லை.
²⁸ அதுவும் தண்டிக்கப்படவேண்டிய பாவம் ஆகும்.
    நான் அப்பொருள்களை தொழுதுகொண்டிருந்திருப்பேனாகில் சர்வ வல்லமையுள்ள தேவனிடம் உண்மையற்றவனாவேன்.

²⁹ “என் பகைவர்கள் அழிந்தபோது நான் மகிழ்ச்சியடைந்ததில்லை.
    தீயவை என் பகைவர்களுக்கு நேரிட்டபோது, நான் அவர்களைக் கண்டு நகைத்ததில்லை.
³⁰ என் பகைவர்களை சபிப்பதாலோ, அவர்கள் மரிக்க வேண்டும் என விரும்பியோ
    என் வாய் பாவம் செய்ய நான் ஒருபோதும் அனுமதித்ததில்லை.
³¹ நான் அந்நியருக்கு எப்போதும் உணவளித்தேன் என்பதை
    என் வீட்டிலுள்ளோர் எல்லோரும் அறிவார்கள்.
³² அந்நியர்கள் இரவில் தெருக்களில் தூங்காதபடி
    நான் எப்போதும் அவர்களை வீட்டினுள்ளே வரவேற்றேன்.
³³ பிறர் தங்கள் பாவங்களை மறைக்க முயல்கிறார்கள்.
    ஆனால் நான் என் குற்றத்தை மறைத்ததில்லை.
³⁴ ஜனங்கள் என்ன சொல்வார்களோ?
    என்று நான் அஞ்சியதில்லை.
அந்த அச்சம் என்னை அமைதியாயிருக்கச் செய்ததில்லை.
    நான் வெளியே போகாமலிருக்க அது தடையாயிருக்கவில்லை.
    என்னை ஜனங்கள் வெறுப்பதற்கு (ஜனங்களின் வெறுப்புக்கு) நான் அஞ்சவில்லை.

³⁵ “ஓ! யாரேனும் எனக்குச் செவிகொடுக்க வேண்டுமென விரும்புகிறேன்!
    நான் எனது நியாயத்தை விளக்கட்டும்.
சர்வ வல்லமையுள்ள தேவன் எனக்குப் பதில் தருவார் என விரும்புகிறேன்.
    நான் செய்தவற்றில் தவறென அவர் நினைப்பதை அவர் எழுதி வைக்கட்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்.
³⁶ அப்போது என் கழுத்தைச் சுற்றிலும் அந்த அடையாளத்தை அணிந்துகொள்வேன்.
    ஒரு கிரீடத்தைப்போன்று அதை என் தலைமேல் வைப்பேன்.
³⁷ தேவன் அதைச் செய்தால்.
    நான் செய்த ஒவ்வொன்றையும் விளக்கிக் கூற முடியும்.
    தலை நிமிர்ந்தபடியே ஒரு தலைவனைப்போன்று நான் தேவனிடம் வர முடியும்.

³⁸ “மற்றொருவனிடமிருந்து நான் என் நிலத்தைத் (அபகரிக்கவில்லை) திருடவில்லை.
    நிலத்தை திருடியதாக ஒருவனும் என் மீது குற்றம் சாட்ட முடியாது.
³⁹ நிலத்திலிருந்து நான் பெற்ற உணவிற்காக எப்போதும் உழவர்களுக்கு ஊதியம் கொடுத்துள்ளேன்.
    ஒருவருக்குச் சொந்தமான நிலத்தை கைப்பற்ற நான் ஒருபோதும் முயன்றதில்லை.
⁴⁰ நான் அத்தீயக்காரியங்களை எப்போதேனும் செய்திருந்தால்
    அப்போது என் வயல்களில் கோதுமை, பார்லி ஆகியவற்றிற்குப் பதிலாக முள்ளும் களைகளும் முளைக்கட்டும்!” என்றான்.