“จงลุกขึ้น สู้ความของเจ้าต่อหน้าเทือกเขา
    และให้เนินเขาได้ยินเสียงของเจ้า
² เทือกเขาเอ๋ย จงฟังคำกล่าวท้วงของพระผู้เป็นเจ้า
    และฐานรากอันมั่นคงของแผ่นดินโลก จงฟังเถิด
เพราะพระผู้เป็นเจ้ามีคำกล่าวท้วงชนชาติของพระองค์
    และพระองค์จะกล่าวโทษอิสราเอล

⁶ ข้าพเจ้าจะนำอะไรมาเมื่อเข้าเฝ้าพระผู้เป็นเจ้า
    และก้มกราบ ณ เบื้องหน้าพระเจ้าเบื้องสูง
ข้าพเจ้าควรจะเข้าเฝ้าพระองค์ด้วยสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย
    ด้วยลูกโคตัวผู้อายุ 1 ปีหรือ
⁷ พระผู้เป็นเจ้าจะพอใจในแกะตัวผู้หลายพันตัว
    และน้ำมันจากแม่น้ำนับหมื่นสายหรือ
ข้าพเจ้าควรจะมอบบุตรคนแรกของข้าพเจ้าสำหรับการล่วงละเมิดของข้าพเจ้า
    คือผลแรกซึ่งเกิดจากข้าพเจ้าสำหรับบาปของตนเองหรือ
⁸ โอ มนุษย์เอ๋ย พระองค์ได้บอกให้ท่านทราบแล้วว่า อะไรดี
    พระผู้เป็นเจ้าให้ท่านพึงปฏิบัติตนอย่างไรเล่า
จงให้ความเป็นธรรม รักความเมตตา
    และดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าของท่านอย่างถ่อมตัว

⁹ เสียงของพระผู้เป็นเจ้าประกาศแก่เมือง
    ความเกรงกลัวที่มีต่อพระนามของพระองค์นับว่ามีสติปัญญา
“จงฟังการลงโทษและฟังองค์ผู้กำหนดโทษ
¹⁰ โอ บ้านแห่งความชั่วเอ๋ย สิ่งที่พวกเขาริบไป
    และเอฟาห์ของการวัดตวงที่ไม่ครบซึ่งถูกสาปแช่งนั้นเราจะลืมได้หรือ
¹¹ เราควรจะปล่อยคนที่ใช้ตาชั่งลวง
    และตุ้มน้ำหนักปลอมอย่างนั้นหรือ
¹² บรรดาคนมั่งมีใช้การกระทำอันรุนแรง
    ประชาชนพูดโกหก
    ใช้ลิ้นหลอกลวง
¹³ ฉะนั้น เราทำให้เจ้าล้มป่วย
    ทำให้บ้านเมืองรกร้างเพราะบาปของเจ้า
¹⁴ เจ้าจะกิน แต่ก็จะไม่อิ่มหนำ
    และจะมีความหิวโหยอยู่ในบ้านเมือง
เจ้าจะเก็บตวง แต่ก็จะสงวนไว้ไม่ได้
    และอะไรที่เจ้าสงวนไว้ เราจะให้ประสบกับคมดาบ
¹⁵ เจ้าจะหว่าน แต่จะไม่ได้เก็บเกี่ยว
    เจ้าจะคั้นมะกอก แต่จะไม่ได้น้ำมันชโลมตัวเจ้า
    เจ้าจะย่ำองุ่น แต่จะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่น
¹⁶ เพราะเจ้าได้รักษากฎเกณฑ์ของอมรี
    และปฏิบัติทุกสิ่งตามแบบอย่างของพงศ์พันธุ์อาหับ^[d]
    และเจ้าได้ดำเนินในวิถีทางของพวกเขา
ฉะนั้น เราจะทำให้เจ้าวิบัติ
    และบรรดาผู้อยู่อาศัยของเจ้าจะเป็นที่เหน็บแนม
    พวกเจ้าจะถูกดูหมิ่นอันเนื่องมาจากชนชาติของเรา”