⁵ พวกท่านขี้เมา จงตื่นขึ้นและร้องรำพัน
    พวกท่านนักดื่มเหล้าองุ่น ทุกคนจงร้องรำพัน
เพราะเหล้าองุ่นหวาน
    เพราะมันถูกยื้อไปจากปากของพวกท่าน
⁶ เพราะประชาชาติได้รุกล้ำแผ่นดินของข้าพเจ้า
    ซึ่งมีกำลังมากและมีจำนวนมากจนนับไม่ถ้วน
มีฟันเหมือนฟันสิงโต
    มีเขี้ยวเหมือนเขี้ยวสิงโตตัวเมีย
⁷ มันได้ทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้าจนยับเยิน
    และต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าเสียหาย
มันทึ้งกาบไม้ และโยนทิ้ง
    มีแต่กิ่งก้านที่มันเหลือทิ้งไว้

⁸ จงร้องรำพันอย่างพรหมจาริณีที่สวมผ้ากระสอบ
    เพื่อคู่หมั้นในวัยสาวของนาง
⁹ ไม่มีการถวายเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชา
    ในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า
บรรดาปุโรหิตจึงร้องรำพัน
    คือบรรดาผู้รับใช้ของพระผู้เป็นเจ้า
¹⁰ ไร่นาเสียหาย
    พื้นดินคร่ำครวญ
เพราะธัญพืชถูกทำลาย
    เหล้าองุ่นแห้งเหือด
    น้ำมันแห้งสนิท

¹¹ พวกท่านที่เป็นชาวไร่ จงอับอาย
    พวกท่านที่ดูแลเถาองุ่น จงร้องไห้ฟูมฟาย
เพราะข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์
    เพราะการเก็บเกี่ยวไร่นาล้มเหลว
¹² เถาองุ่นแห้งเหี่ยว
    ต้นมะเดื่อเหี่ยวเฉา
ทับทิม ต้นอินทผลัม และแอปเปิ้ล
    ต้นไม้ทุกต้นในไร่นาแห้งเหี่ยว
และความยินดีก็เหือดหาย
    ไปจากลูกๆ ของมนุษย์

¹⁵ วิบัติในวันนั้น
เพราะวันของพระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว
    วันนั้นจะมาเหมือนกับความพินาศ
    จากองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพ
¹⁶ อาหารขาดแคลนอย่างที่เราเห็น
    อีกทั้งความยินดีและรื่นเริงใจ
ก็ถูกระงับไปเสียจากพระตำหนัก
    ของพระเจ้าของพวกเรามิใช่หรือ
¹⁷ เมล็ดพืชเหี่ยวแห้งอยู่ใต้ก้อนดิน
    แหล่งเก็บธัญพืชเป็นที่รกร้าง
โรงสีถูกพังลง
    เพราะธัญพืชแห้งเหี่ยว
¹⁸ สัตว์เลี้ยงโอดครวญอะไรเช่นนี้
    ฝูงโคงงงัน
เพราะไม่มีทุ่งหญ้าสำหรับพวกมัน
    แม้แต่ฝูงแกะก็ยังลำบาก

¹⁹ โอ พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าร้องเรียกถึงพระองค์
    เพราะไฟได้เผาไหม้ทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดาร
    เปลวไฟได้ลุกไหม้ต้นไม้ในทุ่งทั้งหมด
²⁰ พวกสัตว์ป่าก็กระเสือกกระสนหาพระองค์เช่นกัน
    เพราะธารน้ำแห้งเหือดหมดแล้ว
และไฟได้เผาผลาญทุ่งหญ้า
    ในถิ่นทุรกันดาร