Add parallel Print Page Options

18 Kur mbaroi së foluri me Saulin, shpirti i Jonathanit mbeti i lidhur me shpirtin e Davidit, dhe Jonathani e deshi si shpirtin e vet.

Po atë ditë Sauli e mori me vete dhe nuk e lejoi të kthehet në shtëpinë e atit të tij.

Kështu Jonathani lidhi një besölidhje me Davidin, sepse e donte si shpirtin e vet.

Pastaj Jonathani hoqi mantelin që kishte veshur dhe ia dha Davidit, dhe i shtoi gjithashtu rrobat, shpatën, harkun dhe brezin e tij.

Davidi shkonte kudo që Sauli e dërgonte dhe dilte me sukses. Kështu Sauli e vuri në krye të luftëtarëve dhe shihej me sy të mirë nga gjithë populli, madje edhe nga shërbëtorët e Saulit.

Gjatë kthimit të tyre, kur Davidi po kthehej nga vrasja e Filisteut, gratë e të gjitha qyteteve të Izraelit i dolën para mbretit Saul, duke kënduar dhe hedhur valle me dajre, me thirrje gëzimi dhe me vegla muzikore.

Kështu gratë u përgjigjeshin njera tjetrës duke kënduar, dhe thoshnin: Sauli vrau mijëshn e tij dhe Davidi dhjetëmijëshn e tij..

Kjo gjë e pezmatoi shumë Saulin dhe këto fjalë nuk i pëlqyen; ai tha: Davidit i njohin dhjetë mijë dhe mua vetëm një mijë. Tani nuk i mungonn veçse mbretëria!".

Kështu nga ajo ditë Sauli e shikoi me zili Davidin.

10 Të nesërmen një frym i keq nga ana e Perëndisë e zotëroi Saulin që sillej si një i marrë në mes të shtëpisë, kurse Davidi i binte harpës me dorën e tij si ditët e tjera dhe Sauli mbante në dorë shtizën.

11 Kështu Sauli e vërtiti shtizën, duke thënë: "Do ta gozhdoj Davidin në mur!". Por Davidi iu shmang goditjes dy herë.

12 Sauli kishte frikë nga Davidi, sepse Zoti ishte me të dhe e kishte braktisur Saulin.

13 Prandaj Sauli e largoi nga vetja dhe e bëri komandant të një mijë njerëzve; dhe ai shkonte e vinte në krye të popullit.

14 Davidit i shkonin mbarë të gjitha veprat, dhe Zoti ishte me të.

15 Sauli, duke parë që atij i shkonte shumë mbarë çdo gjë, kishte frikë prej tij;

16 por tërë Izraeli dhe Juda e donin Davidin, sepse shkonte e vinte në krye të tyre.

17 Pastaj Sauli i tha Davidit: "Ja Merabi, bija ime më e madhe; do të ta jap për grua; u bëfsh për mua një bir trim dhe març pjesë në betejat e Zotit". Sauli mendonte kështu: "Të mos jetë dora ime ta godasë, por dora e Filisejve".

18 Por Davidi iu përgjegj Saulit: "Kush jam unë dhe çfarë është jeta ime dhe familja e atit tim në Izrael, që unë të bëhem dhëndri i mbretit?".

19 Kur erdhi çasti për t’ia dhënë Davidit Merabin, bijën e Saulit, atë ia dhanë për grua Meholathitit Adriel.

20 Por Mikal, bija e Saulit, e dashuronte Davidin; këtë ia njoftuan Saulit dhe kjo gjë i pëlqeu.

21 Kështu Sauli mendoi: "Do t’ia jap, në mënyrë që ky të jetë një lak për të dhe ai të bjerë në duart e Filistejve".

22 Pas kësaj Sauli i urdhëroi shërbëtorët e tij: "Bisedoni fshehurazi me Davidin dhe i thoni: "Ja, mbreti ështëi kënaqur nga ti dhe të gjithë shërbëtorët e tij të duan, prandaj bëhu dhëndri i mbretit".

23 Shërbëtorët e Saulit ia çuan këto fjalë Davidit. Por Davidi u përgjegj: Ju duket gjë e vogël të bëhesh dhëndri i mbretit?. Unë jam një njeri ii varfër dhe nga shtresë e ulët".

24 Shërbëtorët i njoftuan Saulit: "Davidi u përgjegj në këtë mënyrë".

25 Atëherë Sauli tha: "Do t’i thoni kështu Davidit: "Mbreti nuk dëshëron asnjë prikë, por njëqind lafsha të Filisejve për t’u hakmarrë me armiqtë e mbretit"". Sauli kurdiste komplote për të shkaktuar vdekjen e Davidit me anë të Filistejve.

26 Kur shërbëtorët i njoftuan Davidit këto fjalë, Davidit iu duk gjë e mirë të bëhej dhëndër i mbretit. Ditët e caktuara nuk kishin kaluar akoma,

27 kur Davidi u ngrit dhe iku me njerëzit e tij, dhe vrau dyqind veta nga Filistejtë. Pastaj Davidi solli lafshat e tyre dhe dorëzoi mbretit këtë sasi të saktë për t’u bërë dhëndër i tij. Atëherë Sauli i dha të bijën Mikal për grua.

28 Kështu Sauli e pa dhe e kuptoi që Zoti ishte me Davidin; dhe Mikal, bija e Saulit, e donte.

29 Sauli pati edhe më tepër frikë nga Davidi dhe mbeti armiku i tij gjatë gjithë ditëve që jetoi.

30 Pastaj princat e Filistejve dolën për të luftuar por, sa herë që dilnin, Davidi ia dilte më mirë se të gjithë shërbëtorët e Saulit; kështu emri i tij u bë shumë i famshëm.

Saul’s Growing Fear of David

18 After David had finished talking with Saul, Jonathan(A) became one in spirit with David, and he loved(B) him as himself.(C) From that day Saul kept David with him and did not let him return home to his family. And Jonathan made a covenant(D) with David because he loved him as himself. Jonathan took off the robe(E) he was wearing and gave it to David, along with his tunic, and even his sword, his bow and his belt.(F)

Whatever mission Saul sent him on, David was so successful(G) that Saul gave him a high rank in the army.(H) This pleased all the troops, and Saul’s officers as well.

When the men were returning home after David had killed the Philistine, the women came out from all the towns of Israel to meet King Saul with singing and dancing,(I) with joyful songs and with timbrels(J) and lyres. As they danced, they sang:(K)

“Saul has slain his thousands,
    and David his tens(L) of thousands.”

Saul was very angry; this refrain displeased him greatly. “They have credited David with tens of thousands,” he thought, “but me with only thousands. What more can he get but the kingdom?(M) And from that time on Saul kept a close(N) eye on David.

10 The next day an evil[a] spirit(O) from God came forcefully on Saul. He was prophesying in his house, while David was playing the lyre,(P) as he usually(Q) did. Saul had a spear(R) in his hand 11 and he hurled it, saying to himself,(S) “I’ll pin David to the wall.” But David eluded(T) him twice.(U)

12 Saul was afraid(V) of David, because the Lord(W) was with(X) David but had departed from(Y) Saul. 13 So he sent David away from him and gave him command over a thousand men, and David led(Z) the troops in their campaigns.(AA) 14 In everything he did he had great success,(AB) because the Lord was with(AC) him. 15 When Saul saw how successful he was, he was afraid of him. 16 But all Israel and Judah loved David, because he led them in their campaigns.(AD)

17 Saul said to David, “Here is my older daughter(AE) Merab. I will give her to you in marriage;(AF) only serve me bravely and fight the battles(AG) of the Lord.” For Saul said to himself,(AH) “I will not raise a hand against him. Let the Philistines do that!”

18 But David said to Saul, “Who am I,(AI) and what is my family or my clan in Israel, that I should become the king’s son-in-law?(AJ) 19 So[b] when the time came for Merab,(AK) Saul’s daughter, to be given to David, she was given in marriage to Adriel of Meholah.(AL)

20 Now Saul’s daughter Michal(AM) was in love with David, and when they told Saul about it, he was pleased.(AN) 21 “I will give her to him,” he thought, “so that she may be a snare(AO) to him and so that the hand of the Philistines may be against him.” So Saul said to David, “Now you have a second opportunity to become my son-in-law.”

22 Then Saul ordered his attendants: “Speak to David privately and say, ‘Look, the king likes you, and his attendants all love you; now become his son-in-law.’”

23 They repeated these words to David. But David said, “Do you think it is a small matter to become the king’s son-in-law?(AP) I’m only a poor man and little known.”

24 When Saul’s servants told him what David had said, 25 Saul replied, “Say to David, ‘The king wants no other price(AQ) for the bride than a hundred Philistine foreskins, to take revenge(AR) on his enemies.’” Saul’s plan(AS) was to have David fall by the hands of the Philistines.

26 When the attendants told David these things, he was pleased to become the king’s son-in-law. So before the allotted time elapsed, 27 David took his men with him and went out and killed two hundred Philistines and brought back their foreskins. They counted out the full number to the king so that David might become the king’s son-in-law. Then Saul gave him his daughter Michal(AT) in marriage.

28 When Saul realized that the Lord was with David and that his daughter Michal(AU) loved David, 29 Saul became still more afraid(AV) of him, and he remained his enemy the rest of his days.

30 The Philistine commanders continued to go out to battle, and as often as they did, David met with more success(AW) than the rest of Saul’s officers, and his name became well known.

Footnotes

  1. 1 Samuel 18:10 Or a harmful
  2. 1 Samuel 18:19 Or However,