1. Koryntian 12

Nowe Przymierze

Sprawa darów duchowych

12 Jeśli chodzi o dary duchowe, nie chcę, bracia, abyście byli nieświadomi rzeczy. ² Wiecie, że gdy byliście poganami, zwodzono was za każdym razem, gdy was wprowadzano przed nieme bożyszcza. ³ Dlatego oświadczam wam, że nikt, kto przemawia w Duchu Bożym, nie powie: Jezu, bądź przeklęty! I nikt nie jest w stanie wyznać, że Jezus jest Panem, jak tylko w Duchu Świętym.

⁴ Dary łaski są różne, ale Duch — ten sam. ⁵ Różne są dziedziny służby, ale Pan — ten sam. ⁶ Różne też są formy działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich.

⁷ W każdym zaś, dla wspólnej korzyści, w jakiś sposób przejawia się Duch.^{[a] 8} Jeden za Jego pośrednictwem otrzymuje słowo mądrości. Drugi, w podobny sposób, otrzymuje słowo poznania. ⁹ Jednemu Duch daje wiarę. Drugiemu ten sam Duch udziela darów uzdrowień. ¹⁰ Przez jednego przejawia się moc,^[b] przez drugiego proroctwo. Jeden potrafi rozpoznawać duchy, drugi mówić różnego rodzaju językami. Kto inny z kolei potrafi je wyłożyć. ¹¹ Wszystko to sprawia jeden i ten sam Duch, darząc każdą osobę tak, jak chce.

Jedno ciało, wiele członków

¹² Rzecz ma się tak, jak z ciałem. Jest jedno, lecz członków ma wiele. Wszystkie jego członki, mimo że ich wiele, stanowią jedno ciało. Podobnie z Chrystusem. ¹³ Otóż w jednym Duchu my wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało — Żydzi, Grecy, niewolnicy i wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

¹⁴ A ciało to nie jeden członek, lecz wiele. ¹⁵ Gdyby stopa stwierdziła: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała — czy można by się z tym zgodzić? ¹⁶ Lub gdyby ucho oświadczyło: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała — czy rzeczywiście miałoby rację? ¹⁷ Jeśli całe ciało byłoby okiem, gdzie byłby słuch? Jeśli słuchem, gdzie byłby węch?

¹⁸ Tymczasem Bóg, tak jak zresztą chciał, zbudował ciało z różnych członków. ¹⁹ Gdyby wszystkie członki były identyczne, trudno byłoby mówić o ciele. ²⁰ A zatem członków jest wiele, ale ciało — jedno. ²¹ I nie może oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie. Podobnie głowa stopom: Obejdę się bez was.

²² Da się nawet zauważyć, że te członki ciała, które wydają się słabsze, są o wiele potrzebniejsze. ²³ Te, które uważamy za drugorzędne, otaczamy większą troską. O przyzwoitość intymnych dbamy bardziej, ²⁴ podczas gdy członki bardziej widoczne takiej troski nie wymagają. Lecz Bóg tak właśnie złożył ciało, że pomniejszemu dał większe znaczenie, ²⁵ aby w ciele nie zabrakło harmonii i aby wszystkie członki w równym stopniu się o siebie troszczyły. ²⁶ Stąd jeśli cierpi jeden członek, cierpią z nim wszystkie; jeśli doznaje chwały jeden członek, cieszą się z nim wszystkie.

²⁷ W tym właśnie sensie wy wszyscy jesteście ciałem Chrystusa, a każdy z osobna — członkami. ²⁸ Bóg tak umieścił je w Kościele:

²⁹ Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy przez wszystkich przejawia się moc? ³⁰ Czy wszyscy mają dary uzdrowień? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają? ³¹ Oczywiście gorąco pragnijcie większych darów łaski.

Ja wam nawet wskażę drogę najwspanialszą.