Wstęp

1 Bardzo wielu podjęło się już opisania wydarzeń, które miały miejsce wśród nas, ² zgodnie z tym, jak nam o nich opowiedzieli ci, którzy od początku byli ich naocznymi świadkami oraz poświęcili się służbie Słowa. ³ Dlatego i ja najpierw wszystko od początku dokładnie zbadałem, a następnie postanowiłem ci to, dostojny Teofilu, po kolei opisać. ⁴ Chcę, abyś miał pewność co do wiarygodności spraw, które ci wyłożono.

Historia narodzin Jana Chrzciciela

⁵ Za panowania Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz. Należał on do zmiany kapłańskiej Abiasza. Jego żona Elżbieta pochodziła z rodu Aarona. ⁶ Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga — postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pana. ⁷ Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była bezpłodna, a oboje byli już w starszym wieku.

⁸ Pewnego razu Zachariasz pełnił służbę kapłańską przed Bogiem. Przyszła bowiem kolej na jego zmianę. ⁹ Kapłani mieli zwyczaj losować, kto ma wejść do Miejsca Świętego i złożyć ofiarę z kadzidła. Tym razem los padł na Zachariasza. ¹⁰ W czasie składania ofiary wszyscy zgromadzeni modlili się na zewnątrz.

¹¹ Zachariaszowi zaś ukazał się anioł Pana. Stał po prawej stronie ołtarza kadzidlanego. ¹² Zachariasz przestraszył się jego widokiem. Ogarnął go lęk. ¹³ Anioł natomiast przemówił: Przestań się bać, Zachariaszu, gdyż twoja modlitwa została wysłuchana. Twoja żona Elżbieta urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan. ¹⁴ Czeka cię radość i wesele, wielu też z jego narodzin się ucieszy. ¹⁵ Będzie on bowiem wielki w oczach Pana; nie będzie pił wina ani piwa, a Duch Święty napełni go już w łonie jego matki. ¹⁶ I wielu synów Izraela skieruje on znów do Pana, ich Boga. ¹⁷ On sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, aby zwrócić serca ojców do dzieci, a nieposłusznych doprowadzić do rozsądku sprawiedliwych — by w ludzie wzbudzić gotowość na przyjęcie Pana.

¹⁸ Wtedy Zachariasz zapytał anioła: Po czym to poznam? Ja przecież jestem stary, a i moja żona nie jest już młodą kobietą.

¹⁹ W odpowiedzi usłyszał: Ja jestem Gabriel, wybrany, by stawać przed Bogiem. Zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ogłosić ci te dobre wieści. ²⁰ Lecz oto stracisz mowę, nie będziesz mógł powiedzieć ani słowa aż do dnia, gdy się to stanie, za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które spełnią się w swoim czasie.

²¹ Tymczasem lud czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo przebywa w Miejscu Świętym. ²² On natomiast po wyjściu nie był w stanie nic im powiedzieć. Zrozumieli więc, że miał tam widzenie, zwłaszcza że dawał im znaki i pozostawał niemy.

²³ Następnie, gdy dobiegły końca dni jego posługi, udał się do swego domu. ²⁴ Wkrótce jego żona Elżbieta zaszła w ciążę i przez pięć miesięcy pozostawała w ukryciu. Wówczas często powtarzała sobie: ²⁵ Oto, co Pan zrobił dla mnie w tych dniach, gdy okazał mi łaskę i przywrócił szacunek u ludzi.

Zapowiedź narodzin Jezusa

²⁶ Natomiast w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do galilejskiego miasta Nazaret, ²⁷ do pewnej dziewczyny przyrzeczonej niejakiemu Józefowi, potomkowi rodu Dawida. Miała ona na imię Maria, była dziewicą. ²⁸ Po przybyciu anioł powiedział: Witaj, obdarzona łaską, Pan z tobą! Szczęśliwa jesteś między kobietami.^[a]

²⁹ Lecz ona przelękła się tych słów i zaczęła się zastanawiać, co by to przywitanie mogło znaczyć. ³⁰ Anioł zaś powiedział jej: Przestań się bać, Mario, ponieważ znalazłaś łaskę u Boga. ³¹ Oto zajdziesz w ciążę, urodzisz syna i nadasz Mu imię Jezus. ³² Będzie On kimś wielkim i będzie nazwany Synem Najwyższego; da Mu też Pan Bóg tron Jego ojca Dawida. ³³ Będzie On królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego Królestwu nie będzie końca.

³⁴ Maria zapytała anioła: Jak to się stanie, skoro nie współżyłam jeszcze z mężem?

³⁵ Anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego okryje cię swym cieniem. Dlatego też Święte Dziecko, które się urodzi, będzie nazwane Synem Boga. ³⁶ Również twoja krewna Elżbieta poczęła syna i to w podeszłym wieku; ta, którą uważano za niepłodną, jest już w szóstym miesiącu, ³⁷ gdyż żadne słowo Boga nie pozostanie niespełnione.

³⁸ Maria odpowiedziała: Oto jestem — gotowa służyć Panu, niech mi się stanie według twego słowa. I anioł odszedł od niej.

Odwiedziny Marii u Elżbiety

³⁹ W tych dniach Maria wybrała się w drogę i pośpiesznie udała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei. ⁴⁰ Tam weszła do domu Zachariasza i przywitała Elżbietę. ⁴¹ Gdy Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, płód w jej łonie gwałtownie się poruszył i została napełniona Duchem Świętym.

⁴² Wtedy wykrzyknęła: Szczęśliwa jesteś między kobietami
i szczęśliwy owoc twojego łona. ⁴³ Czemu zawdzięczam to, że przybyła do mnie matka mojego Pana? ⁴⁴ Bo gdy twoje powitanie dotarło do moich uszu, płód w moim łonie poruszył się z radości. ⁴⁵ Szczęśliwa jest też ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa przekazane jej przez Pana.

Modlitwa Marii

⁴⁶ Wtedy Maria powiedziała:

⁵⁶ I Maria pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym wróciła do swojego domu.

Narodziny Jana Chrzciciela

⁵⁷ Dla Elżbiety natomiast nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. ⁵⁸ Jej sąsiedzi oraz krewni usłyszeli o tym, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.

⁵⁹ Ósmego dnia po narodzinach przyszli, aby obrzezać dziecko; chcieli nadać mu imię jego ojca Zachariasza. ⁶⁰ Elżbieta powiedziała jednak: Nie, on będzie miał na imię Jan.

⁶¹ Oni na to: Nikt w twoim rodzie nie nosił takiego imienia. ⁶² Skinęli więc na ojca dziecka, by rozstrzygnął, jak ma być nazwane. ⁶³ On poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: Na imię mu Jan. ⁶⁴ Zaraz też odzyskał mowę i zaczął chwalić Boga.

⁶⁵ Wtedy wszystkich sąsiadów ogarnął lęk i wkrótce całe pogórze Judei rozprawiało o tym, co zaszło. ⁶⁶ Każdy, kto o tym słyszał, brał to sobie do serca: Kim będzie to dziecko? — zastanawiali się ludzie. Pan bowiem miał je pod szczególną opieką.

Proroctwo Zachariasza

⁶⁷ A Zachariasza, jego ojca, napełnił Duch Święty i tak prorokował:

⁸⁰ A Dziecko rosło, rozwijało się też duchowo i przebywało na pustyni aż do dnia swego wystąpienia przed Izraelem.