Jobi 32
Albanian Bible
32 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.
2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.
3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.
4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.
5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.
6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: "Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.
7 Thoja: "Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë".
8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.
9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.
10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.
11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.
12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.
13 Mos thoni, pra: "Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!".
14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.
15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.
16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.
17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.
18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.
19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.
20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.
21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;
22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi".
Job 32
King James Version
32 So these three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.
2 Then was kindled the wrath of Elihu the son of Barachel the Buzite, of the kindred of Ram: against Job was his wrath kindled, because he justified himself rather than God.
3 Also against his three friends was his wrath kindled, because they had found no answer, and yet had condemned Job.
4 Now Elihu had waited till Job had spoken, because they were elder than he.
5 When Elihu saw that there was no answer in the mouth of these three men, then his wrath was kindled.
6 And Elihu the son of Barachel the Buzite answered and said, I am young, and ye are very old; wherefore I was afraid, and durst not shew you mine opinion.
7 I said, Days should speak, and multitude of years should teach wisdom.
8 But there is a spirit in man: and the inspiration of the Almighty giveth them understanding.
9 Great men are not always wise: neither do the aged understand judgment.
10 Therefore I said, Hearken to me; I also will shew mine opinion.
11 Behold, I waited for your words; I gave ear to your reasons, whilst ye searched out what to say.
12 Yea, I attended unto you, and, behold, there was none of you that convinced Job, or that answered his words:
13 Lest ye should say, We have found out wisdom: God thrusteth him down, not man.
14 Now he hath not directed his words against me: neither will I answer him with your speeches.
15 They were amazed, they answered no more: they left off speaking.
16 When I had waited, (for they spake not, but stood still, and answered no more;)
17 I said, I will answer also my part, I also will shew mine opinion.
18 For I am full of matter, the spirit within me constraineth me.
19 Behold, my belly is as wine which hath no vent; it is ready to burst like new bottles.
20 I will speak, that I may be refreshed: I will open my lips and answer.
21 Let me not, I pray you, accept any man's person, neither let me give flattering titles unto man.
22 For I know not to give flattering titles; in so doing my maker would soon take me away.