Marek 8

Nowe Przymierze

Nakarmienie czterech tysięcy

8 W tych dniach, gdy znów tłum był wielki i nie mieli co jeść, przywołał uczniów i powiedział do nich: ² Bardzo mi żal tych ludzi, bo już trzy dni przebywają ze Mną, a nie mają co jeść. ³ Gdybym ich głodnych rozpuścił do domów, opadną z sił po drodze, bo niektórzy przybyli z daleka.

⁴ Jego uczniowie odpowiedzieli: Skąd tu na pustkowiu wziąć tyle chleba, żeby ich wszystkich nakarmić?

⁵ I zapytał: Ile macie bochenków?

Siedem — odparli.

⁶ Wtedy polecił zebranym rozłożyć się na ziemi, po czym wziął te siedem chlebów, podziękował Bogu, łamał i rozdawał swoim uczniom, a ci z kolei kładli chleb przed ludźmi. I tak rozdzielili go wśród zgromadzonych. ⁷ Mieli ponadto kilka rybek. Je też pobłogosławił i polecił rozdać.

⁸ Spożyli więc posiłek i nasycili się, a pozostawionymi kawałkami napełnili siedem koszy. ⁹ Tych, którzy jedli, było około czterech tysięcy. Jezus odprawił ich, ¹⁰ a następnie wsiadł do łodzi i wraz ze swoimi uczniami przybył w okolice Dalmanuty.

Znak? Nie!

¹¹ Przyszli do Niego faryzeusze i wdali się z Nim w spór. Chcieli przy tym podważyć Jego autorytet i dlatego domagali się od Niego znaku z nieba.

¹² On natomiast westchnął głęboko i powiedział: Dlaczego ci ludzie żądają znaku? Zapewniam was, że to pokolenie go nie otrzyma. ¹³ Po tych słowach zostawił ich, znów wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.

Ostrzeżenie przed zakwasem

¹⁴ Uczniowie natomiast zapomnieli wziąć chleba. Mieli ze sobą w łodzi tylko jeden bochenek. ¹⁵ On tymczasem zaczął ich przestrzegać: Uważajcie, strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i zakwasu Heroda!

¹⁶ Te słowa przypomniały im o chlebie. Żałowali, że go nie mają. ¹⁷ Jezus to zauważył i powiedział: Dlaczego rozprawiacie, że nie macie chleba? Jeszcze do was nie dociera i nie rozumiecie? Czy wasze serca są z kamienia? ¹⁸ Macie oczy i nie widzicie? Macie uszy i nie słyszycie? I nie pamiętacie? ¹⁹ Gdy rozdzieliłem te pięć chlebów dla pięciu tysięcy, ile koszy napełniliście pozostawionymi kawałkami?

Dwanaście — odpowiedzieli.

²⁰ A gdy te siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile koszy pełnych kawałków zebraliście?

Odpowiedzieli: Siedem.

²¹ Zapytał więc: Jeszcze nie rozumiecie?

Uzdrowienie niewidomego

²² Tak przybyli do Betsaidy. Wówczas przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, aby go dotknął. ²³ On zaś wziął go za rękę, wyprowadził poza wieś, plunął w jego oczy, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz coś?

²⁴ Ten zaś, ponieważ już odzyskał wzrok, powiedział: Dostrzegam ludzi; widzę, jak chodzą, przypominają mi drzewa.

²⁵ Wtedy Jezus znów nałożył ręce na jego oczy, a on przejrzał i wrócił do zdrowia — zaczął widzieć wszystko bardzo wyraźnie. ²⁶ Jezus odesłał go do domu, mówiąc: Tylko nie wchodź do wsi.

Wyznanie Piotra o Jezusie

²⁷ I wyszedł Jezus wraz ze swoimi uczniami do wiosek w pobliżu Cezarei Filipowej. Po drodze zaczął pytać swoich uczniów: Za kogo Mnie ludzie uważają?

²⁸ Według jednych — odpowiedzieli — jesteś Janem Chrzcicielem, według innych Eliaszem, a jeszcze inni uważają Cię za jednego z proroków.

²⁹ I zapytał ich: A według was, kim jestem?

Wtedy Piotr wyznał: Ty jesteś Chrystusem.

³⁰ On zaś stanowczo zabronił im komukolwiek o tym mówić.

Pierwsza zapowiedź śmierci

³¹ I zaczął ich uczyć, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć i być odrzucony przez starszych, arcykapłanów oraz przez znawców Prawa, że musi być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać. ³² Mówił o tym śmiało. A Piotr odprowadził Go na stronę i zaczął upominać.

³³ On zaś odwrócił się, spojrzał na swoich uczniów i tak zganił Piotra: Odejdź ode Mnie, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, tylko o tym, co ludzkie.

³⁴ Potem przywołał do siebie tłum wraz ze swoimi uczniami i zwrócił się do nich: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyrzeknie samego siebie, weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie. ³⁵ Kto bowiem pragnie swoją duszę ocalić, utraci ją, a kto utraci swoją duszę ze względu na Mnie i dobrą nowinę, ocali ją. ³⁶ Bo cóż za korzyść odniósł człowiek, który pozyskał cały świat, jeśli utracił własną duszę? ³⁷ Bo co człowiek może dać w zamian za swoją duszę? ³⁸ Kto wstydzi się Mnie i moich słów przed tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydził, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca wraz ze świętymi aniołami.