Add parallel Print Page Options

Nagtuad ang mga Israelinhon sang Ila mga Sala

Sang ika-24 nga adlaw sang amo man nga bulan, nagtipon ang mga Israelinhon agod magpuasa. Nagsuksok sila sang sako kag nagbutang sang abo sa ila ulo sa pagpakita sang ila pagpangasubo. Wala nila ginpaintra ang mga indi Israelinhon. Nagtindog sila kag gintuad nila ang ila mga sala kag ang mga sala sang ila mga katigulangan. Nagpabilin sila sa pagtindog sa sulod sang tatlo ka oras samtang ginabasa sa ila ang Kasuguan sang Ginoo nga ila Dios. Kag sa sulod sang tatlo ka oras nagtuad sila sang ila mga sala kag nagsimba sa Ginoo nga ila Dios. Ang iban nga mga Levita nagatindog sa hagdanan, nga nagapangamuyo sing tudo sa Ginoo nga ila Dios. Sila amo si Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebania, Buni, Sherebia, Bani, kag Kenani. Ang mga Levita nga nagpanawag sa mga tawo sa pagsimba amo sila ni Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabnea, Sherebia, Hodia, Shebania, kag Petahia. Siling nila, “Tindog kamo kag dayawa ang Ginoo nga inyo Dios nga nagakabuhi sa wala sing katapusan.”

Dayon nagsiling sila,O Ginoo, dalayawon ang imo pagkagamhanan! Indi ini matupungan sang amon mga pagdayaw. Ikaw lang ang Ginoo. Ginhimo mo ang kalangitan, ang duta, ang dagat, kag ang tanan nga ara sa ila. Ginahatagan mo sang kabuhi ang tanan mo nga tinuga, kag ginasimba ka sang mga anghel sa langit.

“Ikaw ang Ginoong Dios nga nagpili kay Abram kag nagdala sa iya paguwa sa Ur nga sakop sang mga Kaldeanhon.[a] Kag gin-ngalanan mo siya nga Abraham. Nakita mo nga matutom siya sa imo, kag naghimo ka sang kasugtanan sa iya nga ihatag mo sa iya mga kaliwat ang duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Periznon, Jebusnon, kag sang mga Girgashnon. Kag gintuman mo ang imo promisa sa ila, tungod kay matarong ka.

“Nakita mo ang pag-antos sang amon mga katigulangan sa Egipto. Nabatian mo ang pagpangayo nila sang bulig sa imo sang didto sila sa Mapula nga Dagat. 10 Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang kontra sa hari sang Egipto,[b] kag sa tanan niya nga mga opisyal kag katawhan, kay nahibaluan mo kon paano nila gindaogdaog ang amon mga katigulangan. Kag ang imo ngalan bantog pa hasta subong. 11 Gintunga mo ang dagat sa atubangan sang imo katawhan agod matabok nila ini nga nagalakat sa mamala nga duta. Pero ginlumsan mo ang ila mga kaaway nga naglagas sa ila. Pareho sila sa bato nga naglugdang sa mabaskog nga tubig. 12 Kon adlaw, gintuytuyan mo sila paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, paagi sa kalayo nga daw haligi, sa paghatag sang kasanag sa ila ginalaktan.

13 “Nagpanaog ka sa Bukid sang Sinai halin sa langit kag nagpakighambal ka sa ila. Ginhatagan mo sila sang husto nga mga pagpanudlo kag maayo nga mga sugo kag mga pagsulundan. 14 Gintudluan mo sila parte sa ila nga himuon sa Adlaw nga Inugpahuway. Kag ginsugo mo sila paagi sa imo alagad nga si Moises nga tumanon nila ang imo mga sugo, mga pagsulundan, kag mga pagpanudlo. 15 Sang gin-gutom sila, ginhatagan mo sila sang pagkaon halin sa langit. Kag sang gin-uhaw sila, ginpainom mo sila sang tubig halin sa bato. Ginsilingan mo sila nga sudlon nila kag panag-iyahan ang duta nga imo ginsumpa nga ihatag sa ila. 16 Pero sila nga amon mga katigulangan nangin matinaas-taason, matig-a sing ulo, kag indi matinumanon sa imo mga sugo. 17 Indi sila gusto magpamati sa imo mga ginasiling, kag ginkalimtan lang nila ang mga milagro nga imo ginpanghimo sa ila. Nangin matig-a ang ila mga ulo, kag nagrebelde sila sa imo paagi sa pagpili sang pangulo nga magdala sa ila pabalik sa pagkaulipon sa Egipto. Pero mapinatawaron ka nga Dios, maluluy-on, mabinalak-on, indi dali maakig, kag mahigugmaon. Gani wala mo sila pagsikwaya, 18 bisan naghimo sila sang imahen nga baka, kag nagsiling, ‘Amo ini ang aton dios nga nagpaguwa sa aton sa Egipto.’ Puwerte gid ang ila pagpasipala sa imo! 19 Pero tungod sang imo dako nga kaluoy sa ila, wala mo sila pagpabay-i sa kamingawan. Wala mo pagkuhaa ang panganod nga daw haligi nga nagatuytoy sa ila kon adlaw, kag amo man ang kalayo nga daw haligi nga nagahatag sang kasanag sa ila ginalaktan kon gab-i. 20 Ginhatag mo sa ila ang imo maayo nga Espiritu sa pagtudlo sa ila. Padayon mo sila nga ginpakaon sang manna,[c] kag ginhatagan sang tubig sa ila kauhaw. 21 Ginhatagan mo sila sang ila mga kinahanglanon sa sulod sang 40 ka tuig sa kamingawan, gani wala gid sila makulangi. Wala magdaan ang ila mga bayo kag wala man malap-uki ang ila mga tiil sa pagpanglakaton.

22 “Ginpapierdi mo sa ila ang mga ginharian, mga nasyon, kag ang mga duta sa ila palibot. Gin-agaw nila ang duta sang Heshbon nga ginadumalahan ni Haring Sihon, kag ang duta sang Bashan nga ginadumalahan ni Haring Og. 23 Ginpadamo mo ang ila mga kaliwat, pareho sa mga bituon sa langit. Gindala mo sila sa duta nga imo ginpromisa sa ila mga katigulangan nga sudlon nila kag panag-iyahan. 24 Ginsulod matuod nila ini kag ginsakop. Ginpapierdi mo sa ila ang mga Canaanhon nga nagaestar sa sadto nga duta. Gintugyan mo sa ila ang mga Canaanhon pati ang ila mga hari agod himuon sang imo katawhan ang gusto nila nga himuon sa ila. 25 Gin-agaw sang imo katawhan ang napaderan nga mga banwa kag ang mapatubason nga mga duta. Gin-agaw man nila ang mga balay nga puno sang maayo nga mga butang, kag ang mga bubon, mga talamnan sang ubas, mga talamnan sang olibo kag iban pa nga mga kahoy nga nagapamunga, nga puwerte kadamo. Nagkaon sila hasta nga nabusog sila kag nagmayo ang ila lawas. Nagkalipay sila sa imo puwerte nga kaayo sa ila.

26 “Pero sa pihak sina, nagsupak sila kag nagrebelde sa imo. Gintalikdan nila ang imo Kasuguan, kag ginpatay nila ang imo mga propeta nga nagtawag sa ila nga magbalik sa imo. Puwerte gid ang ila pagpasipala sa imo! 27 Gani gintugyan mo sila sa ila mga kaaway nga nagpigos sa ila. Pero sang ginpigos sila nagpangayo sila sang bulig sa imo, kag ginpamatian mo pa gihapon sila didto sa langit. Kag sa dako mo nga kaluoy, ginhatagan mo sila sang mga pangulo nga nagluwas sa ila sa kamot sang ila mga kaaway.

28 “Pero kon maayo na gani ang ila kahimtangan nagahimo naman sila sing malaot sa imo atubangan. Dayon ginapabay-an mo sila sa kamot sang ila mga kaaway agod gamhan sila. Kag kon magpangayo naman sila liwat sang imo bulig, ginapamatian mo sila didto sa langit. Kag sa imo kaluoy ginaluwas mo sila permi. 29 Ginpaandaman mo sila nga magtuman liwat sila sa imo Kasuguan, pero nangin matinaas-taason sila kag wala nila gintuman ang imo mga sugo. Nagpakasala sila kontra sa imo mga sugo nga nagahatag sang maayo nga kabuhi sa nagatuman sini. Sa katig-a sang ila mga ulo nagtalikod sila sa imo, kag indi sila gusto magpamati sa imo. 30 Sa malawig nga mga tinuig ginbatas mo sila, kag ginpaandaman sila sang imo Espiritu paagi sa mga propeta. Pero wala sila nagsapak, gani gintugyan mo sila sa mga katawhan sa palibot nila. 31 Pero tungod sa imo dako nga kaluoy, wala mo sila pagpabay-i ukon paglaglaga sing bug-os, kay maluluy-on kag mabinalak-on ka nga Dios.

32 “Ikaw nga amon Dios makagagahom kag makatilingala gid. Ginatuman mo ang imo kasugtanan kag ginapakita mo ang imo gugma. Karon, indi pag-ibaliwala ang amon mga pag-antos. Nag-antos kami tanan nga imo katawhan, pati ang amon mga hari, mga pangulo, mga pari, mga propeta, kag mga katigulangan, halin pa sang tion nga ginpigos kami sang mga hari sang Asiria hasta subong. 33 Matarong ang ginhimo mo nga pagsilot sa amon. Matutom ka gid sa amon, pero kami iya nagpakasala. 34 Ang amon mga hari, mga pangulo, mga pari, kag mga katigulangan wala magtuman sang imo Kasuguan. Wala nila ginsapak ang imo mga sugo kag mga paandam. 35 Bisan may ara sila sang ila kaugalingon nga ginharian, kag nagaeksperiensya sang imo dako nga kaayo, kag bisan ginhatagan mo sila sang malapad kag mapatubason nga duta, wala gihapon sila mag-alagad sa imo kag wala magtalikod sa ila malain nga mga pangginawi. 36 Amo gani nga mga ulipon kami subong sa sini nga duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan, sa diin makakaon sila sang mga patubas sini kag sang iban pa nga maayo nga mga produkto sini. 37 Ang bugana nga mga patubas sang duta nagakadto sa mga hari nga ginapahari mo sa amon tungod sa amon mga sala. Ginahimo nila ang ila luyag himuon sa amon kag sa amon mga kasapatan, kag puwerte ang amon pag-antos.”

Naghimo sang Kasugtanan ang mga Tawo

38 “Tungod sadto, kami nga mga Judio naghimo sang isa ka malig-on nga kasugtanan. Ginsulat ini kag ginpirmahan[d] sang amon mga pangulo, mga pari, kag mga Levita.”

Footnotes

  1. 9:7 Kaldeanhon: Mga katawhan nga nagaestar sang una sa bagatnan sang Babilonia. Sang ulihi nangin Kaldeanhon ang tawag sa mga taga-Babilonia.
  2. 9:10 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon.
  3. 9:20 manna: Tan-awa sa Exo. 16 parte sa sini nga pagkaon.
  4. 9:38 ginpirmahan: sa literal, ginselyuhan.

The Israelites Confess Their Sins

On the twenty-fourth day of the same month, the Israelites gathered together, fasting and wearing sackcloth and putting dust on their heads.(A) Those of Israelite descent had separated themselves from all foreigners.(B) They stood in their places and confessed their sins and the sins of their ancestors.(C) They stood where they were and read from the Book of the Law of the Lord their God for a quarter of the day, and spent another quarter in confession and in worshiping the Lord their God. Standing on the stairs of the Levites(D) were Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani and Kenani. They cried out with loud voices to the Lord their God. And the Levites—Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabneiah, Sherebiah, Hodiah, Shebaniah and Pethahiah—said: “Stand up and praise the Lord your God,(E) who is from everlasting to everlasting.[a]

“Blessed be your glorious name,(F) and may it be exalted above all blessing and praise. You alone are the Lord.(G) You made the heavens,(H) even the highest heavens, and all their starry host,(I) the earth(J) and all that is on it, the seas(K) and all that is in them.(L) You give life to everything, and the multitudes of heaven(M) worship you.

“You are the Lord God, who chose Abram(N) and brought him out of Ur of the Chaldeans(O) and named him Abraham.(P) You found his heart faithful to you, and you made a covenant with him to give to his descendants the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Jebusites and Girgashites.(Q) You have kept your promise(R) because you are righteous.(S)

“You saw the suffering of our ancestors in Egypt;(T) you heard their cry at the Red Sea.[b](U) 10 You sent signs(V) and wonders(W) against Pharaoh, against all his officials and all the people of his land, for you knew how arrogantly the Egyptians treated them. You made a name(X) for yourself,(Y) which remains to this day. 11 You divided the sea before them,(Z) so that they passed through it on dry ground, but you hurled their pursuers into the depths,(AA) like a stone into mighty waters.(AB) 12 By day(AC) you led(AD) them with a pillar of cloud,(AE) and by night with a pillar of fire to give them light on the way they were to take.

13 “You came down on Mount Sinai;(AF) you spoke(AG) to them from heaven.(AH) You gave them regulations and laws that are just(AI) and right, and decrees and commands that are good.(AJ) 14 You made known to them your holy Sabbath(AK) and gave them commands, decrees and laws through your servant Moses. 15 In their hunger you gave them bread from heaven(AL) and in their thirst you brought them water from the rock;(AM) you told them to go in and take possession of the land you had sworn with uplifted hand(AN) to give them.(AO)

16 “But they, our ancestors, became arrogant and stiff-necked,(AP) and they did not obey your commands.(AQ) 17 They refused to listen and failed to remember(AR) the miracles(AS) you performed among them. They became stiff-necked(AT) and in their rebellion appointed a leader in order to return to their slavery.(AU) But you are a forgiving God,(AV) gracious and compassionate,(AW) slow to anger(AX) and abounding in love.(AY) Therefore you did not desert them,(AZ) 18 even when they cast for themselves an image of a calf(BA) and said, ‘This is your god, who brought you up out of Egypt,’ or when they committed awful blasphemies.(BB)

19 “Because of your great compassion you did not abandon(BC) them in the wilderness. By day the pillar of cloud(BD) did not fail to guide them on their path, nor the pillar of fire by night to shine on the way they were to take. 20 You gave your good Spirit(BE) to instruct(BF) them. You did not withhold your manna(BG) from their mouths, and you gave them water(BH) for their thirst. 21 For forty years(BI) you sustained them in the wilderness; they lacked nothing,(BJ) their clothes did not wear out nor did their feet become swollen.(BK)

22 “You gave them kingdoms and nations, allotting to them even the remotest frontiers. They took over the country of Sihon[c](BL) king of Heshbon and the country of Og king of Bashan.(BM) 23 You made their children as numerous as the stars in the sky,(BN) and you brought them into the land that you told their parents to enter and possess. 24 Their children went in and took possession of the land.(BO) You subdued(BP) before them the Canaanites, who lived in the land; you gave the Canaanites into their hands, along with their kings and the peoples of the land, to deal with them as they pleased. 25 They captured fortified cities and fertile land;(BQ) they took possession of houses filled with all kinds of good things,(BR) wells already dug, vineyards, olive groves and fruit trees in abundance. They ate to the full and were well-nourished;(BS) they reveled in your great goodness.(BT)

26 “But they were disobedient and rebelled against you; they turned their backs on your law.(BU) They killed(BV) your prophets,(BW) who had warned them in order to turn them back to you; they committed awful blasphemies.(BX) 27 So you delivered them into the hands of their enemies,(BY) who oppressed them. But when they were oppressed they cried out to you. From heaven you heard them, and in your great compassion(BZ) you gave them deliverers,(CA) who rescued them from the hand of their enemies.

28 “But as soon as they were at rest, they again did what was evil in your sight.(CB) Then you abandoned them to the hand of their enemies so that they ruled over them. And when they cried out to you again, you heard from heaven, and in your compassion(CC) you delivered them(CD) time after time.

29 “You warned(CE) them in order to turn them back to your law, but they became arrogant(CF) and disobeyed your commands. They sinned against your ordinances, of which you said, ‘The person who obeys them will live by them.’(CG) Stubbornly they turned their backs(CH) on you, became stiff-necked(CI) and refused to listen.(CJ) 30 For many years you were patient with them. By your Spirit you warned them through your prophets.(CK) Yet they paid no attention, so you gave them into the hands of the neighboring peoples.(CL) 31 But in your great mercy you did not put an end(CM) to them or abandon them, for you are a gracious and merciful(CN) God.

32 “Now therefore, our God, the great God, mighty(CO) and awesome,(CP) who keeps his covenant of love,(CQ) do not let all this hardship seem trifling in your eyes—the hardship(CR) that has come on us, on our kings and leaders, on our priests and prophets, on our ancestors and all your people, from the days of the kings of Assyria until today. 33 In all that has happened to us, you have remained righteous;(CS) you have acted faithfully, while we acted wickedly.(CT) 34 Our kings,(CU) our leaders, our priests and our ancestors(CV) did not follow your law; they did not pay attention to your commands or the statutes you warned them to keep. 35 Even while they were in their kingdom, enjoying your great goodness(CW) to them in the spacious and fertile land you gave them, they did not serve you(CX) or turn from their evil ways.

36 “But see, we are slaves(CY) today, slaves in the land you gave our ancestors so they could eat its fruit and the other good things it produces. 37 Because of our sins, its abundant harvest goes to the kings you have placed over us. They rule over our bodies and our cattle as they please. We are in great distress.(CZ)

The Agreement of the People

38 “In view of all this, we are making a binding agreement,(DA) putting it in writing,(DB) and our leaders, our Levites and our priests are affixing their seals to it.”[d]

Footnotes

  1. Nehemiah 9:5 Or God for ever and ever
  2. Nehemiah 9:9 Or the Sea of Reeds
  3. Nehemiah 9:22 One Hebrew manuscript and Septuagint; most Hebrew manuscripts Sihon, that is, the country of the
  4. Nehemiah 9:38 In Hebrew texts this verse (9:38) is numbered 10:1.