31 Orð Lemúels konungs í Massa, er móðir hans kenndi honum.

² Hvað á ég að segja þér, sonur minn? og hvað, sonur kviðar míns? og hvað, sonur áheita minna?

³ Gef ekki konum kraft þinn, né ástarhót þín þeim er spilla konungum.

⁴ Ekki sæmir konungum, Lemúel, ekki sæmir konungum að drekka vín, né höfðingjum áfengur drykkur.

⁵ Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og rangfæra málefni allra aumra manna.

⁶ Gefið áfengan drykk þeim, sem kominn er í örþrot, og vín þeim, sem sorgbitnir eru.

⁷ Drekki hann og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.

⁸ Ljúk þú upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málefni allra þeirra manna, sem eru að örmagnast.

⁹ Ljúk þú upp munni þínum, dæm með réttvísi og rétt þú hlut hinna voluðu og snauðu.

¹⁰ Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.

¹¹ Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.

¹² Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹³ Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹⁴ Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁵ Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁶ Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.

¹⁷ Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁸ Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.

¹⁹ Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.

²⁰ Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.

²¹ Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²² Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²³ Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.

²⁴ Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.

²⁵ Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.

²⁶ Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁷ Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.

²⁸ Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:

²⁹ "Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!"

³⁰ Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.