Dee 91 Psalm

Wäa enn däm Aulahechsta siene jeheeme Städ wont, woat enn däm Aulmajchtja sien Schaute bliewe.

Ekj woa to däm Herr Gott saje: Miene Tooflucht un miene Fastinj, mien Gott; ekj woa enn Am fetrühe.

Dan hee deit mie rade fonn däm Fient siene Faul, fonn dee fenijchtenda Ploag.

Hee woat die bedakje met siene Fadre, un unja siene Flichte woascht du Schutz finje; siene Woarheit es en Schilt un Schnal.

Du woascht dee Nacht Schrakj nich ferchte, ooda dee Fiel dee äwadach flicht;

ooda dee Ploag dee em Diestra wankt; fonn daut Fenichte daut opp Meddach febrinje deit.

Dusent woare bie diene Sied faule, un teandusent aun diene rajchte Haunt; oba daut woat nich dijcht bie die kome.

Du saust blooss met diene Uage kjikje, un daut Loon fa dee Gottloose seene.

Wiels Do, O Herr Gott, best miene Tooflucht; du deist däm Aulahechsta diene Wonstäd moake.

10 Die saul kjeen Beeset befaule, un kjeene Ploag saul dijcht bie dien Zelt kome.

11 Dan Hee woat siene Enjel Befäl jäwe äwa die, die enn aul diene Wäaj to bewoare.

12 Dee woare die opphäwe opp äare Henj soo daut du dien Foot nich aun en Steen steete woascht.

13 Du woascht opp dän Leiw un dee Schlang staupe; du woascht däm junga Leiw un dee Schlang unja diene Feet traumple.

14 Wiels hee siene Leew opp mie jesat haft, woa ekj am rade; ekj woa am opp daut Huaget sate, wiels hee mien Nome jekjant haft.

15 Hee woat mie aunroope, un ekj woa am auntwuate; ekj woa met am senne enn sien Trubbel; ekj woa am rade, un am eare.

16 Ekj woa am met en langet Läwe tofräd moake, un woa am miene Radunk seene moake.