ปัญญาจารย์ 1

New Thai Version

² ปัญญาจารย์กล่าวว่า ไร้ค่าที่สุด
    ไร้ค่าที่สุด ทุกสิ่งไร้ค่าทั้งสิ้น
³ มนุษย์ได้รับประโยชน์อะไรจากการลงแรง
    ตรากตรำกับงานทุกอย่างที่เขาทำในโลกนี้
⁴ แต่ละยุคล่วงไป ยุคแล้วยุคเล่า
    แต่โลกคงอยู่ตลอดไป
⁵ ดวงอาทิตย์ขึ้นและดวงอาทิตย์ตก
    และรีบไปยังที่ๆ มันขึ้นมา
⁶ ลมพัดไปทางทิศใต้
    และหมุนวนไปทางทิศเหนือ
ลมพัดวนไปเวียนมา
    และวนกลับมาอีก
⁷ ลำธารทุกสายไหลลงสู่ทะเล
    แต่ทะเลก็ไม่เคยเต็ม
น้ำตกลงสู่จุดกำเนิดของลำธาร
    แล้วก็ไหลออกไปจากที่นั่นอีก
⁸ ทุกสิ่งดูน่าอ่อนล้ายิ่งนัก
    จนมนุษย์ไม่อาจพรรณนาได้
ที่นัยน์ตาของเราเห็นนั้นยังไม่พอ
    และที่ได้ยินนั้นก็ยังไม่เต็มอิ่ม
⁹ อะไรที่เคยเป็นก็จะเป็นอีก
    และสิ่งที่กระทำกันมาแล้ว ก็จะกระทำกันอีก
    คือไม่มีอะไรแปลกใหม่ในโลกนี้
¹⁰ มีสิ่งใดบ้างที่คนจะอ้างได้ว่า
    “ดูสิ นี่เป็นสิ่งแปลกใหม่”
เพราะมันมีอยู่นานแล้ว
    ตั้งแต่ยุคก่อนหน้าเราเสียอีก
¹¹ ไม่มีใครระลึกถึงคนที่มีชีวิตในอดีต
    และแม้แต่บรรดาคนรุ่นต่อไป
ก็จะไม่เป็นที่ระลึกถึงในบรรดา
    ผู้ที่มาภายหลังอีกเช่นกัน

¹⁵ อะไรที่งอก็จะทำให้ตรงไม่ได้
    และอะไรที่ขาดหายไปก็จะนับไม่ได้

¹⁸ เพราะว่ายิ่งมีสติปัญญามาก ก็ยิ่งจะกังวลมาก
    และยิ่งมีความรู้มาก ก็ยิ่งจะเศร้าใจมาก