Add parallel Print Page Options

ความสัตย์จริงของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก

ข้าพเจ้าเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ทรมาน
    จากอำนาจแห่งการลงโทษของพระองค์
พระองค์ได้นำข้าพเจ้าและทำให้ข้าพเจ้าเข้าสู่ความมืด
    โดยปราศจากแสงสว่าง
จริงทีเดียว มือของพระองค์ฟาดตัวข้าพเจ้า
    ซ้ำแล้วซ้ำอีกตลอดวันเวลา

พระองค์ทำให้เนื้อหนังของข้าพเจ้าเหี่ยวแห้ง
    และหักกระดูกของข้าพเจ้า
พระองค์ให้ความขมขื่นและความยากลำบาก
    ล้อมและคลุมรอบตัวข้าพเจ้า
พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าอยู่ในความมืด
    อย่างคนที่ตายไปนานแล้ว

พระองค์ได้กั้นล้อมข้าพเจ้าโดยไม่ให้หนีรอดไปได้
    พระองค์ใช้โซ่หนักถ่วงข้าพเจ้าไว้
แม้ว่าข้าพเจ้าจะร้องเรียกขอความช่วยเหลือ
    พระองค์ก็ไม่ต้องการได้ยินคำอธิษฐาน
พระองค์ได้ปิดกั้นทางของข้าพเจ้าด้วยหินสกัด
    ทำให้หนทางของข้าพเจ้าคดเคี้ยว

10 พระองค์เป็นดั่งหมีที่รอดักอยู่
    เป็นดั่งสิงโตที่ซ่อนอยู่
11 พระองค์นำข้าพเจ้าออกนอกทางและฉีกข้าพเจ้าออกเป็นชิ้นๆ
    และปล่อยให้ข้าพเจ้าอยู่ตามลำพัง
12 พระองค์โก่งคันธนู
    และตั้งข้าพเจ้าให้เป็นเป้าธนู

13 พระองค์ยิงธนูจากแล่งของพระองค์
    ตรงหัวใจของข้าพเจ้า
14 ข้าพเจ้ากลายเป็นที่หัวเราะเยาะของประชาชนทั้งปวงของข้าพเจ้า
    พวกเขาร้องเพลงล้อเลียนข้าพเจ้าตลอดวันเวลา
15 พระองค์ทำให้ข้าพเจ้ารับเต็มอิ่มด้วยของขม
    และให้ข้าพเจ้าดื่มจากพันธุ์ไม้ขม

16 พระองค์ทำให้ฟันของข้าพเจ้าหักด้วยก้อนกรวด
    และกดข้าพเจ้าลงในกองขี้เถ้า
17 พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าขาดความสงบสุข
    ข้าพเจ้าลืมแล้วว่าความสุขเป็นอย่างไร
18 ข้าพเจ้าจึงพูดว่า “ความอดกลั้น
    และความหวังที่ข้าพเจ้ามีในพระผู้เป็นเจ้าหมดสิ้นแล้ว”

19 ข้าพเจ้ายังจำได้ถึงความทุกข์ทรมานและความขมขื่น
    พันธุ์ไม้ขมและของขม
20 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าระลึกถึงตลอดมา
    ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าสลดหดหู่
21 ข้าพเจ้านึกเรื่องนี้ขึ้นได้
    ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง

22 เพราะความรักอันมั่นคงของพระผู้เป็นเจ้าไม่เคยขาดหาย
    ความเมตตาของพระองค์ไม่เคยหยุดยั้ง
23 ความรักและความเมตตาเกิดขึ้นใหม่ทุกๆ เช้า
    ความสัตย์จริงของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก
24 ข้าพเจ้าบอกตนเองว่า “พระผู้เป็นเจ้าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าจึงรอคอยพระองค์”

25 พระผู้เป็นเจ้าดีต่อบรรดาผู้ที่มีความหวังในพระองค์
    ต่อจิตวิญญาณที่แสวงหาพระองค์
26 เป็นการดีที่รอคอยความรอดพ้น
    ที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างเงียบๆ
27 เป็นการดีที่คนแบกแอกได้
    ขณะยังเยาว์วัย

28 ปล่อยให้เขานั่งอย่างเงียบๆ ตามลำพัง
    เมื่อพระองค์วางแอกบนตัวเขา
29 ปล่อยให้เขาถ่อมตนลง
    เผื่อจะมีความหวังบ้าง
30 ปล่อยให้เขาถูกคนตบหน้า
    และถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม

31 เพราะว่าพระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทอดทิ้ง
    ไปตลอดกาล
32 แม้ว่าพระองค์ทำให้เราเศร้าใจ พระองค์ก็ยังจะแสดงความเมตตา
    เพราะความรักอันมั่นคงของพระองค์มากยิ่งนัก
33 พระองค์ไม่ตั้งใจที่จะนำความทุกข์
    หรือความเศร้ามาสู่บรรดาบุตรของมนุษย์

34 การเหยียบขยี้ผู้ถูกจำขังทุกคนในโลก
    ให้อยู่ใต้เท้า
35 การตัดสิทธิของมนุษย์
    ณ เบื้องหน้าองค์ผู้สูงสุด
36 และการไม่ให้ความเป็นธรรมแก่มนุษย์
    พระผู้เป็นเจ้าทราบเรื่องเหล่านี้มิใช่หรือ

37 ใครบัญชาให้เกิดขึ้นได้
    นอกจากพระผู้เป็นเจ้าจะกำหนดขึ้น
38 สิ่งดีและร้ายเกิดขึ้น
    ก็เนื่องจากองค์ผู้สูงสุดบัญชามิใช่หรือ
39 ทำไมมนุษย์ที่ยังมีชีวิตจึงพร่ำบ่น
    เมื่อถูกลงโทษเพราะบาปของตน

40 เราควรพิจารณาและทดสอบวิถีทางของพวกเรา
    และหันเข้าหาพระผู้เป็นเจ้าเถิด
41 เรามาเปิดใจและยกมืออธิษฐานต่อ
    พระเจ้าในสวรรค์เถิด
42 เราได้ล่วงละเมิดและขัดขืน
    และพระองค์ไม่ได้ยกโทษ

43 พระองค์คลุมพระองค์เองด้วยความกริ้ว และตามล่าพวกเรา
    ด้วยการสังหารโดยปราศจากความปรานี
44 พระองค์คลุมพระองค์เองด้วยก้อนเมฆ
    เพื่อคำอธิษฐานจะผ่านเข้าถึงไม่ได้
45 พระองค์ทำให้พวกเราเป็นดั่ง
    กองขยะในบรรดาชนชาติ

46 ศัตรูทุกคนของพวกเรา
    อ้าปากกว้างใส่พวกเรา
47 พวกเราประสบความน่ากลัวและหลุมพราง
    ความทุกข์ทรมานและความพินาศ
48 น้ำตาข้าพเจ้าไหลพราก
    เพราะความพินาศของธิดาของประชาชนของข้าพเจ้า

49 น้ำตาข้าพเจ้าไหลไม่หยุด
    ไม่ได้พัก
50 จนกระทั่งพระผู้เป็นเจ้ามองลงมา
    จากสวรรค์และแลเห็น
51 สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นทำให้จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเศร้าใจ
    เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับบุตรหญิงทั้งปวงในเมืองของข้าพเจ้า

52 บรรดาศัตรูของข้าพเจ้าตามล่าข้าพเจ้า
    ราวกับล่านกโดยไร้สาเหตุ
53 พวกเขาเหวี่ยงข้าพเจ้าทั้งเป็นลงในหลุมลึก
    และขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า
54 น้ำท่วมมิดศีรษะของข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าคิดในใจว่า ข้าพเจ้ากำลังถูกตัดขาด

55 โอ พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าออกพระนามของพระองค์
    จากห้วงเหวของหลุมลึกแห่งแดนคนตาย
56 พระองค์ได้ยินคำวิงวอนของข้าพเจ้า
    “โปรดฟังคำร้องขอความช่วยเหลือของข้าพเจ้า”
57 พระองค์เข้ามาใกล้ในเวลาที่ข้าพเจ้าร้องเรียกถึงพระองค์
    พระองค์กล่าวว่า “ไม่ต้องกลัว”

58 โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ปกป้องข้าพเจ้า
    พระองค์ได้ไถ่ชีวิตข้าพเจ้าแล้ว
59 โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เห็นการกระทำผิดที่มีต่อข้าพเจ้า
    ขอพระองค์ช่วยเหลือข้าพเจ้า
60 พระองค์ทราบว่าความเคียดแค้นของพวกเขาโหดร้ายนัก
    เขาวางแผนต่อต้านข้าพเจ้า

61 โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ยินแล้วว่าพวกเขาดูถูกข้าพเจ้า
    เขาวางแผนต่อต้านข้าพเจ้า
62 สิ่งที่พวกศัตรูนินทาและพร่ำบ่น
    ก็คือการต่อต้านข้าพเจ้าตลอดวันเวลา
63 ดูเถิด ไม่ว่าพวกเขาจะนั่งหรือยืน
    ข้าพเจ้าก็กลายเป็นเพลงที่พวกเขาแต่งขึ้นมา

64 โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดให้เขาได้รับสนองตามสิ่งที่เขาปฏิบัติ
    ให้เขาได้รับผลจากสิ่งที่เขาได้กระทำ
65 ทำจิตใจของพวกเขาให้แข็งกระด้าง
    และขอคำสาปแช่งจงตกอยู่กับพวกเขา
66 ขอพระองค์ตามล่าพวกเขาด้วยความกริ้วและทำให้พินาศไป
    จากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้า